Στην εφηβεία δεν υπάρχει άγχος μόνο για τις επιδόσεις. Ο έφηβος νιώθει άγχος και για όλες τις αλλαγές που παρατηρεί μέσα του και στο σώμα του.
Ξέρουμε ότι το μικρό παιδί ταυτίζεται κυρίως με τους γονείς του και ως ένα μικρό βαθμό με το συγγενικό, οικογενειακό, σχολικό και φιλικό του περιβάλλον. Με τον όρο «ταύτιση» εννοούμε μια συνήθως ασυνείδητη διαδικασία μέσα από την οποία το υποκείμενο περιλαμβάνει την εικόνα, την ιδιότητα, τα χαρακτηριστικά ενός άλλου και μεταμορφώνεται, για να μοιάσει μερικώς ή κάποιες φορές εντελώς στο πρότυπο αυτό.
Αντιμέτωπος με ένα σώμα που μεταλλάσσεται και τις ορμές που προέρχονται από αυτό, την αναγκαιότητα να εγκαταλείψει τον κόσμο της παιδικής ηλικίας, ο έφηβος αναγκάζεται να αναθεωρήσει τις ταυτίσεις του και αυτό είναι μια επώδυνη διαδικασία.
Η ανάπτυξη της έλξης για το άλλο φύλο, καθώς και η αναγκαιότητα να αναγνωρίσει τον εαυτό του ως διαφορετικό και αυτόνομο από αυτό τον γονιών, παροτρύνει τον έφηβο να διαμορφώσει μία νέα ταυτότητα στηριζόμενος βέβαια σε ένα μέρος των γονικών ταυτίσεων που έχουν ήδη εσωτερικευθεί αλλά και σε εξω-οικογενειακά πρότυπα. Ωστόσο το σημαντικό αυτής της διεργασίας ταύτισης αφορά κυρίως στο γεγονός ότι ο έφηβος βρίσκεται αντιμέτωπος με νέες προσδοκίες που ο εξωτερικός κόσμος εναποθέτει πάνω του.
